Επιστολη πρωτη

Ενθουσιαζεσαι... Γνωριζεις καποιον και ενθουσιαζεσαι.Εχει αυτο το κατι.Σου κανει το κλικ. Νιωθεις βαθια μεσα σου οτι καπου τον ξερεις, ισως απο καποια αλλη ζωη ,ισως απο καποιο αλλο συμπαν, αλλα τον ξερεις και οχι μονο τον ξερεις αλλα τον ξερεις τοσο καλα οσο το χερι σου, οσο τον εαυτο σου.

Και καπως ετσι ξεκιναει η ιστορια σας, ψεμματα, η ιστορια σου, θελω να πω.Γιατι αυτη η ιστορια ειναι μονο δικη σου, ηταν , ειναι και θα ειναι μονο δικη σου.

Ομως οι σχεσεις χτιζονται με δυο προσωπα, απο δυο ατομα, οποτε βαζεις κι εσυ τον εαυτο σου, βαζει κι αυτος το κατι τις του. Εσυ νομιζεις οτι βαζει τον κοσμο ολο. Γιατι ειναι ο ιδιος ο κοσμος ολος. Και μονο που υπαρχει , και μονο που ειναι εκει, εσενα σου εχει φερει τον κοσμο ολο.

Κι ετσι κουτσα κουτσα, για τους τριτους, καμαρωτα για σενα και αδιαφορα για αυτον εκτιλυσσεται το δραμα.

Αρχιζει το ονειρο, γεμιζει το ονειρο, γελαει το ονειρο, σου λειπει το ονειρο, πονας για το ονειρο και αρχιζεις τους συμβιβασμους.

Καπως ετσι θα ηθελε να ειναι τα πραγματα, καπως ετσι ισως θα ηθελε να ειμαι, καπως ετσι θα ηθελε να γινουν. και καπως ετσι δεν ξερεις πια τι σου γινεται , ποια εισαι και που πας και τι θα κανεις.

Ερχεται , φευγει, ερχεται , φευγει, ερχεται , φευγει....

Η ουσια ειναι μια. Αγορασες το ονειρο. Αγορασες το ονειρο πολυ ακριβα, χωρις καν να προσπαθησει κανενας να σου το πουλησει. Αχ, κι αυτο το ονειρο, εχει ενα κουσουρι, ενα κουσουρι μεγαλο. Το κουσουρι λοιπον που εχει αυτο το ονειρο ειναι οτι δεν χαλαει ποτε. Το αγοραζεις και το εχεις μεχρι να πεθανεις, καπως κολλαει πανω σου, μπαινει μεσα σου και δεν φευγει ακομα και αν θελησεις να το πεταξεις, να το πουλησεις , να το χαλασεις, σαν την αδικη καταρα θα γυρναει παντα σε σενα. Και το αγορασες ακριβα, πολυ ακριβα, πουλησες την ζωη σου.

Μια δικαια νομιζες ανταλλαγη.  Χα, νομιζες.

Και ερχεται και φευγει και περνανε τα χρονια, περνανε οι ανθρωποι, αλλαζουν οι καταστασεις μα παντα αυτο το ονειρο μεσα στην ψυχη σου ζυγιζει τις πραξεις σου και παιρνεις αποφασεις που δεν θα επαιρνες και λες πραγματα που δεν θα ελεγες, και απορριπτεις ευκαιριες που δεν θα απερριπτες και δεχεσαι καταστασεις που δεν θα δεχοσουν γιατι μεσα σου ξερεις οτι εισαι ηδη πουλημενος οποτε δεν ζητας και πολλα μην τυχον και ανακαλυψουν καμια μερα το μυστικο σου και δεν εχεις αλλη ζωη να πληρωσεις.

Και καποια στιγμη κοιταζεις πισω, και βλεπεις οτι εδωσες τα παντα για ενα ονειρο που ειναι μονο δικο σου, και που ο αλλος χρησιμοποιουσε κατα το συμφερον του. Αντιλαμβανεσαι πως οχι μονο δεν αγορασε τιποτα αλλα ουτε καν μπηκε στην διαδικασια να το νοικιασει. Απλα το δοκιμαζε δωρεαν αφου το εδινες εσυ δωρεαν, εσυ που το αγορασες ολοκληρο και το εδινες ετσι απλα, ετσι ανεμελα, ετσι πεισματαρικα σε πεισμα του που δεν το επαιρνε.

Αδεια ολα. Αδεια. Και το ονειρο αδειο, και η ψυχη σου, και οι επιλογες σου. Αδεια. Και το κενο εκει με την μορφη του. Τον βλεπεις πως προχωρησε, πως διεκδικησε πραγματα που εσυ τα αφησες να πεσουν κατω,και νιωθεις το αδικο, το αδικο να σε διαπερνα.

Το λαθος ολο δικο σου. Το λαθος ολο δικο σου. Και χωνεψε το καλα. Ξοδεψε καλα την ζωη που σου εμεινε, μπας και σε λυπηθει ο θεος και σου δωσει μια δευτερη ευκαιρια, γιατι σαυτην την ζωη, την πουλημενη δεν θα δεις χαιρι.

Αγορασες, πληρωσες.

Ξημερωνει.

Ισως σε εσωσε ο θεος απο τον εαυτο σου....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου